Kritika

Jovica Tomašević, reinkarnirani Flamanac, lutalica po nepreglednom polju vizuelnog, svoje majstorsko znanje okušava u susretu sa raznim temama. Prosto je nemoguće rangirati da li je uspešniji kad slika mrtvu prirodu, akt ili pejzaž. Danas je to autentični stvaralac sa očiglednim kvalitetima pravog majstora. Njegova zaljubljenost u stare majstore je prva asocijacija koja ispliva u susretu sa njegovim slikama. Protok vremena omogućiće mu da svoja dela svrsta u tematske celine, što će sigurno doneti novi kvalitet.
U vremenima kada većina pravu umetnost proglašava mrtvom, kada je civilizacijski otpad sakupljen na jedno mesto “genijalno novo umetničko delo”, kada se živi petsto na sat, ovaj panonac usamljenički, temeljno i kao stari majstori, slaže emocije, boje i iskustvo uprkos svakodnevnom beznadju i kreativnoj nemoći koja će ipak nestati, zahvaljujući ovakvim posvećenicima, kao naše Panonsko more.

mr. Dragan Martinović
Akademski slikar

Kao slikar mrtvih priroda, Jovica Tomašević je u taj žanr uneo neke posebnosti. Teško je reći da li su njegove slike hiperrealističke ili realističke, tradicionalne ili moderne. On traga za stilskim odlikama i malim pomacima, vraćajući danas zaboravljeno autorstvo i individualnost. U nekim njegovim radovima je naglašen odnos između savremenog i prošlog, citata i originala, viđenog i naslikanog, figure i mrtve prirode. Druge slike nose skrivena značenja i u njima su istražene neke osobenosti žanra. Tomašević, nalik starim majstorima, šifriranim jezikom ikonografa upućuje na slikarstvo kao konkretizaciju čulnog i simboličko-predmetnog. Naslikani objekti se odnose na čula, a ona na vrste umetnosti. Slikar želi da se potpuno približi stvarnosti, da je razume u apsolutnom smislu. Zato preispituje tradicionalni slikarski zanat, crtež, boju i kompoziciju, problematizuje istoriju žanra postavljajući iznova pitanje da li je umetnost čulna ili idejna, pripada li sferi osećanja ili koncepta. Razmatra staro i novo, predmet i figuru, fresku iz Pompeje i mrtvu prirodu. Istorizujući medij, približio se idejnom svetu anahronista devedesetih godina dvadesetog veka kao naš poslednji predstavnik slikarstva istorije.

Dejan Đorić
likovni kritičar i teoretičar umetnosti
(kritika objavljena u knjizi Dejana Đorića “Stvarnost umetnosti
– uvod u studije realizma”, izdata 2008. godine)